قدمت سازه های غشایی که به آن سازه های چادری یا سازه های پارچه ای نیز گفته میشود، به دوران اولیه حیات بشر و زندگی در چادرها باز می گردد. زمانی که انسان برای محافظت در برابر باد، باران و آفتاب به دنبال یافتن راه حلی می گشت و پناهگاه هایی از پارچه برای خود ساخت.
از آن پس تاکنون با وجود پیشرفت فنآوری و دانش معماری، استفاده از سازه های پارچه ای نه تنها اهمیت خود را از دست نداده، بلکه همراه شدن دو ویژگی زیبایی و لطافت در کنار کاربری این نوع سازه ها موجب رونق روزافزون استفاده از آن ها شده است.
اولین سازه غشایی در واپسین سال های قرن نوزدهم ساخته شد و دستیابی به روش های مختلف محاسباتی در قرن بیستم، باعث شد اصول ساخت و طراحی این سازه ها به عنوان شاخه ای از رشته معماری شناخته شود. با پیشرفت علم، تکنولوژی ساخت پارچه و اتصالات آن ارتقا پیدا کرد و مطرح شدن سازه های سبک به عنوان یک ضرورت درمعماری روز، استفاده از این نوع سازه ها را بیش از گذشته در دنیا رواج داد.
امروزه با پیشرفت فناوری ها و ظهور کامپیوتر به عنوان برجسته ترین ابزار طراحی های مهندسی سازه های غشایی به کلی دگرگون و متحول شده اند، هر چند بهبود مصالح موجب بهبودعمکرد پوشش های غشایی شده است، ولی استفاده از کامپیوتر ونرم افزارهای نوین طراحی عامل ا صلی شکوفایی این سازه ها می باشد، تا جاییکه امروزه یکی از اولین انتخابهای مهندسین در خلق شاهکارهای مدرن میباشد.